Dit boek gaat over Lies. Over de verhuizing naar Frankrijk. Een goed plan, dat anders liep. Terug naar de kern van het bestaan. Ons bestaan. Herkenbaar met, maar ook zónder kanker.

In de hemel een grote grijns

Ik weet zeker dat Lies nu in de hemel een grijns van oor tot oor heeft. Bestelt een koel drupje wit met een portie bitterballen en stoot de geest naast zich aan op het zonovergoten Terrasse du Dieu. ‘Dat is m’n Ink weer. Die vertelt haar verhalen altijd tot zes cijfers achter de komma. Als iemand vroeg hoe de vakantie was geweest zei ik dat het leuk was. Ing niet. Die begon met dat we de taxi gingen bellen om naar Schiphol te gaan.’

Twee meisjes uit de polder, een huis in Frankrijk

We werden helemaal vrolijk van het idee dat wij, twee kleine meisjes uit de polder, een heus huis in Frankrijk zouden gaan kopen. Begin 2004 hebben we een oude boerderij gekocht in de Bourgogne, nét onder de Morvan. Op te knappen maar al redelijk bewoonbaar en midden in de weilanden met maar liefst drie hectare eigen grond. Een parel. Een huis om in te wonen. Een stal om te verbouwen. Nog een stal. Een hangar. Een stalletje. Vooral ónvoorstelbaar veel bewegingsvrijheid.

Het doel was simpel: samen oud worden. Wie weet als twee miemelende oude besjes in het zonnetje met een drupje koel wit op zo’n pleintje in Zuid-Spanje onder een plataan.

Geperforeerd

Ze vonden een geperforeerde darmtumor. Die hebben ze met nog een halve meter darm verwijderd. Vervolgens hebben ze de boel zo goed mogelijk schoon en weer dicht gemaakt. Tegen een uur of zes loop ik met de honden in de duinen. Er is niemand. Natuurlijk niet. Welke idioot loopt er nou midden in de nacht de hond uit te laten.

Flipperkast

Mijn hoofd is een flipperkast. Gedachten. Machteloosheid. Wat moet ik doen? Wat kan ik doen? Is er een manier om dit te stoppen? Wie moeten we daarvoor hebben? Uitzoeken. Onderzoeken. Opvragen. Niet opgeven. Nog niet. Het mag niet. Het zal niet. Dus moet het ophouden. Nu.